Page 42 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 42
“Kızarsa?”
“Niye kızsın. Ben eminim ki sizin gibi güzel çocuk-
ları mutlaka sevecektir.”
“Ben yaramazlık yapmam ki.”
“Aferin benim kızıma.”
Öğretmenler bahçeye geldiler. Öğrencilerin
adlarını okudular. Cemre, Seçil Öğretmen’in sınıfına
düştü. Güler yüzlü birine benziyordu. Hepsine birer
tane çikolata verdi. Sonra onları sınıfa aldı. İlk ders
biz de çocuklarla birlikte sınıfta oturduk. İkinci ders,
dışarıya çıkmamızı istedi öğretmen. Cemre ağlayacak
gibi oldu.
“Ama biz içeride olursak öğretmen rahat ders
anlatamaz ki.” dedim.
“Arkada oturursun.”
“Ben koridorda oturacağım, sen merak etme.
Öğretmeninin söylediklerini yap.”
Okul çıkışı Cemre çok mutlu görünüyordu. Hararetli
hararetli sınıfta yaptıklarını anlatıyordu. Öğretmenini
çok sevmişti.
“Anne, öğretmenim hayvanı olan var mı?” dedi.
”Ben de parmak kaldırdım. Zeytin’i anlattım.”
“Ne iyi yapmışsın.”
“Arkadaşlarım, Zeytin evinizde değilse sizin köpe-
ğiniz sayılmaz diyorlar.”
41
41
