Page 45 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 45
“Anne Zeytin’i görmeye gidelim mi? Hem ona da
okulumu ve öğretmenimi anlatmak istiyorum.”
“Peki gidelim.”
Cemre’ye çikolata, Zeytin’e mama alıp barınağa
gittik. Zeytin bizi görünce çok mutlu oldu. Tülay Hanım
kafesin kapısını açınca koşarak yanımıza geldi. Cemre
onunla koşuyordu. Onun çok hareketli yapısı aynı yerde
durmasına engel oluyordu. Ona koşmak iyi geliyordu.
Zeytin, Cemre’nin dizlerinin dibine yatmıştı.
Aralarındaki bağ inanılmazdı. Cemre evden getirdiği
topu Zeytin’in önüne attı. Cemre topu atıyor, Zeytin
getiriyordu.
Tülay Hanım:
“Zeytin sana kısa sürede alıştı Cemre. Seni çok
seviyor.”
“Ben de onu çok seviyorum. Annemi ikna edebilsem
Zeytin’i de eve götüreceğim ama annemi ikna edemiyo-
rum.”
“Bu konuyu konuşup hallettiğimizi düşünüyorum.”
Tülay Hanım:
“Belki bir günlüğüne Zeytin’i misafir edersin
Cemreciğim.”
“Bir günlük misafir edebilir miyiz anneciğim?”
“Bunları sonra konuşalım Cemre.”
“Şimdi konuşsak ne olur?”
“Sonra konuşalım dedim Cemre.”
44
44
