Page 47 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 47
“Alo, buyurun Melek Hanım. Yine bir sıkıntı mı
var?”
“Okula kadar gelmeniz mümkün mü? Konuşmamız
gerekiyor.”
“Cemre’nin haylazlıkları mı yine konu?”
“Gelince konuşalım.”
“Peki geliyorum.”
Cemre’nin yaramazlığı ve ukalalığı diye başlaya-
caktı söze. Oysa bir eğitimci biraz daha sabırlı olma-
lıydı. Çünkü sınıf içinde çok farklı seviyede ve huyda
çocuk vardı. Aslında çocukların özelliklerine göre dav-
ranılması gerekiyordu. Melek Hanım sınıf içinde hep
kendi istediği gibi davranıyordu. Çocukların da ders
boyunca hareketsiz durmasını istiyordu. Cemre de bu
tanıma uygun bir çocuk değildi.
Okulun kapısından içeriye girdiğimde kalbim sıkış-
tı açıkçası. Artık söyleyecek bir şeyim kalmamıştı.
Çocuğumun durumunu anlatmama rağmen kabullenemi-
yordu. Çocuklar teneffüse çıkmıştı. Bahçede Cemre’ye
bakındım yoktu. Sonra sınıf arkadaşı Gülsen’i gör-
düm. Beni görünce gülümseyerek yanıma geldi. Benim
Cemre’yi sormama fırsat vermeden.
“Cemre, ceza aldı, sınıfta.” dedi.
46
