Page 37 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 37
“Odanız çok şık.”
“Teşekkür ederim.”
“Size ne ikram edeyim?”
“Bir kahvenizi içerim.”
“Ya sen Cemre, ne içersin?”
“O da meyve suyu içer öğretmeni.”
Öğretmen sözcüğü ne kadar hoş gelmişti bana.
İçimi ısıttı. Bir anda bendeki kaygılar yok olmuştu.
Kızımı güvenli bir yere getirdiğimi düşündüm. Hem bu
kadar zeki bir çocuğu eve hapsetmek doğru olmazdı.
Onun kendini yetiştireceği, çalışmalar yapabileceği bir
yerde olması gerekiyordu.
Esin Hanım, müdür yardımcısını çağırdı.
“Mithat Bey, bu benim komşum Canan Hanım. Bu
güzel kız da Canan Hanım’ın kızı. Adı Cemre. Kızımız
okulumuza kaydolacak.” dedi.
“Peki efendim.”
Esin Hanım, Cemre’nin ve benim nüfus cüzdanla-
rımızı istedi. Benden aldığı nüfus cüzdanlarını Mithat
Bey’e verdi. “Gerekeni siz yaparsınız artık.” dedi.
“Elbette.”
Mithat Bey, elinde nüfus cüzdanları tekrar odaya
geldi.
“Kayıt işlemlerini yaptım müdire hanım.”
36
