Page 39 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

“Teşekkürler Mithat Bey.”
“Hayırlı olsun Canan Hanım. Cemre artık bizim

okulumuzun öğrencisi oldu.”
“Şimdi benim kızım okullu mu oldu?”

“Evet, o artık ana sınıfı öğrencisi.”
Eve geldiğimizde Taner’i telefonla aradım. Artık

kızımızın okullu olduğunu söyledim. Bu anlatılmaz bir
duyguydu. Kızım formasını giyip okula gidecekti. Akşam
bunu kutlamak için, babaannesini ve dedesini yemeğe
davet ettim. Eda ve Esin Hanım’ı da çağırdım. Bu öyle
basit bir yemekle geçiştirilecek bir şey değildi. Bir

şölen gibi yemekleri hazırlamalıydım. Bu bizim için çok
önemli bir gündü.
Cemre,

“Zeytin de gelsin.” dedi.
Bu yemekte Zeytin de olmalıydı.

“Tülay Hanım’ı da davet edelim. O da Zeytin’i alıp
gelsin.”
“Çok güzel hemen arayalım anne.”

“Dur acele etme. Çağıracağım.”
Evimizde verdiğimiz en güzel davet bu olmuştu.

Babaannemiz, dedemiz, Esin Hanım, Eda, Tülay Hanım
ve Zeytin gelmişti. Evimiz uzun zamandır hiç bu kadar
kalabalık olmamıştı. Hele Zeytin’le Cemre’nin evde-

38