Page 112 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 112
“Götürmek istedik ama şuradaki teyze, annesi
gelsin diye izin vermedi.”
“Böyle durumlarda geç kalınabiliyor, biliyorsunuz.”
Cemre’yi komşulardan birisinin arabasıyla hasta-
neye götürdüm. Hemen ameliyata aldılar. Ne yapaca-
ğımı şaşırmıştım. Koridorda oradan oraya yürüyordum.
Kayınvalidem şoka girmişti sanki. Hep bir şeyler mırıl-
danıyordu. Taner’e telefon ettim.
“Taner, hemen hastaneye gelmelisin.”dedim.
Taner de şaşırmıştı.
“Ne oldu, nerdesiniz, ne hastanesi?”
“Cemre’nin üzerine apartman kapısının camı düş-
müş. Şimdi ameliyata aldılar.”
“Ne camı? Ne ameliyatı? Doğru dürüst anlatsana
şunu Canan.”
“Anlatacak hâlim yok. Hemen gel.”
Telefonu kapattıktan sonra ne kadar zaman geçti
bilmiyorum. Taner karşımdaydı. Ağlayarak boynuna
sarıldım. Hiçbir şey söylemedi. Doktor kapıdan çıkar-
ken yanına gittim merakla:
“Cemre’nin durumu nasıl?” diye sordum.
Doktor yüzüme bakmadan;
“Kolunun birinde ve göz çevresinde ciddi kesikler
var.” dedi. Olduğum yere oturdum. Demek ki içimdeki
111
