Page 114 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

his yine beni yanıltmamış, bana oynanabilecek en ağır
oyunu oynamıştı.

“İyi olabilecek mi?”
“Telaşlanmayın.” dedi. “Elimizden geleni yapı-

yoruz.”
Taner, kolumdan tutup kaldırdı. Etrafa manasız
gözlerle bakıyordum. Üzerine titrediğim kızım kolunun

birini kullanamayacak, gözünün biri de görmeyecekti.
Dirseğindeki etin bir kısmı kesilmişti. Koluna altmışa
yakın dikiş atılmıştı. Cemre’yi görmeye korkuyordum.

Onu görünce nasıl davranacağımı bilmiyordum. Rahat
olmak için kendime sürekli telkinde bulunuyordum.
Galiba böyle bir durumda tek yapmam gereken şey
sakin olabilmekti. Sabırlı olmam gerekiyordu. Hem
Cemre hem ailenin diğer fertleri hem de kendim için

sakin olmaya ihtiyacım vardı.
Kayınvalidem köşede ağlıyordu hâlâ. Yanına gittim.

Sarıldım. Kadın şaşkınlıkla yüzüme bakıyordu.
“Şu an hepimizin iyi dileklerine ihtiyacı var kızı-
mın. Onun yanında olduğumuzu gösterelim.”

Cemre’yi yeniden ameliyata aldılar. Belki de bu
hayatımın en uzun saatleriydi. Saniyeler bu kadar uzun

muydu gerçekten? Oysa güzel anlarda, saatler bile ne
kadar kısa geliyordu bana. Her çıkan doktorun önüne

113