Page 107 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 107
“Cemre neden beni anlamak istemiyorsun. Olmaz
dedim.”
“Ne olur sanki arkadaşım bize gelse. Birlikte
oynasak.”
“Yalnız değilsin babaannen var. Madalyon ile ilgi-
lensene.”
“Babaannemle ne oynayabilirim ki. Madalyon da
yanımda zaten.”
“Bu konuyu daha fazla konuşmak istemiyorum
Cemre. Bu konu kapanmıştır.”
★ ★ ★
Biz onuncu katta oturuyorduk. Bu benim için her
zaman tehlikeyi davet eden bir unsurdu. Her geçen gün
kötü bir şey olacak düşüncesi artarak devam ediyordu.
Arkadaşı camı açmak ister, bakmaya kalkar, başına
bir şey gelir diye korkuyordum. Vebal altında kalmak
istemiyordum. Hem böyle bir konuda vicdan azabı beni
kahrederdi. Ben mağazanın birinden içeriye yeni gir-
miştim ki Cemre tekrar telefon açtı. Ben bir taraftan
bir şeyler bakmaya çalışıyor, bir taraftan da Cemre’
yle konuşuyordum.
“Efendim.” dedim.
“Anneciğim Gizem’ in annesi, madem annen evde
yok sen bize gel diyor.”
106
