Page 106 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 106
bir his gitmemi istemiyordu. Bendeki telaşı taksici fark
etmiş olacak ki:
“Abla bir telaşınız mı var?” dedi.
“Yok, bir şey.”
“Biraz tedirgin gibisiniz de.”
“Yok yok iyiyim.”
Şu an ona cevap verecek durumda değildim.
Sorduğu soruları geçiştirdim. Sonra kendiyle ilgili bir
şeyler anlatmaya başladı. Zayıf, esmer bir gençti. Yeni
evlenmiş, bir yaşında da çocuğu varmış. Nasıl evlendi-
ğini bile anlatmıştı.
Onu dinlemiyor sadece sesler duyuyordum. Benim
aklım evde kalmıştı. Cemre nasıldı, onu merak ediyor-
dum. Ben bunları düşünürken, Cemre aradı:
Elim titreyerek telefonu açtım. Korkarak:
“Alo.” dedim.
“Anneciğim, Gizem bize gelebilir mi?” diye sordu.
Derin bir nefes aldım.
“Hayır.” dedim. “Ben evde yokum. Ben evde yok-
ken sen eve arkadaş alma benim evde olduğum bir gün
davet ederiz, o zaman birlikte oynarsınız.”
“Ama anneciğim sadece odamda oynayacağız. Söz
hiç dışarıya çıkmayacağım.”
105
