Page 94 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 94
si, onu anlamıştım. Onun gözlerindeki ifadeyi anlatmam
mümkün değildi. Ona dünyayı verseler bu kadar sevin-
mezdi eminim.”
“Geliyoruz hemen Mustafa git söyle.” dedi.
Kadının cansız bacakları bir anda canlandı âdeta.
Yerinden kalktı, değneğe bile ihtiyaç duymadan koşmaya
başladı. Meral’le ben şaşkınlıkla bakıyorduk arkasından.
“Sakin ol Cevahir teyze.” dedi Meral.” Düşeceksin.”
Cevahir teyzenin bizi duyduğu yoktu. Koşmaya
çalışıyordu. Nasıl bir duyguydu bu? İnsanın yüreğini
sızlatan bir manzaraydı. Cevahir teyze önde biz arkada
yürüyorduk. Ona yetişmek mümkün değildi.
Kapının önüne gelince “Yavrummm!” diye bağırıp
koştu. Oğluna öyle bir sarılışı vardı ki hepimizi ağlat-
tı. Oğlu da annesini bu kadar ihmal ettiği için mahcup
olmuş olsa gerek ki, “Bak geldik.“ dedi. Kadın uzun
uzun torunlarını öptü. Bir kız, bir erkek çocuğu vardı
Nevzat’ın. Karısı da kendisi gibi öğretmendi. Çocuklar
babaanne diye sımsıkı sarılmışlardı Cevahir teyzeye.
Biz dönmüş gidiyorduk ki Cevahir teyze kolumuz-
dan tuttu.
“Bırakmam sizi. Hep birlikte akşam yemeği yiye-
lim. Bakarsın seneye çıkmam. Hem oğlum gelmiş. Benim
bayramım bugün.”
93
