Page 98 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

“Nevzat bir sene ayağını kırdı. Sırf okuldan kal-
masın diye, Nevzat’ımı taa okula kadar sırtımda taşır-
dım. Sırf okusun, kendini kurtarsın diye.”

“Boşa gitmemiş.” dedi Meral. “Kurtarmış kendini.”
Sözlerinde hafif bir alaycılık vardı. Nevzat’ın karısı
bunu hissetmiş olacak ki kötü kötü baktı Meral’e.

Cemre:
“Anneciğim Alphan da altıncı sınıfa gidecekmiş.”
“Ne güzel, yaşıtsınız demek ki.”

Cevahir teyze bir türkü söylemeye başladı.
Hepimizi ağlattı. Nevzat kendini tutamamış hıçkırarak
ağlamaya başlamıştı. Niye bu türküyü söylemişti anla-

mamıştım.
“Bu babamın çok sevdiği türküydü.” dedi Nevzat.
Cevahir teyzenin niye bu türküyü söylediğini anla-

mıştım. Bugün onun en mutlu olduğu gündü. Onun mutlu-
luğuna ortak olmak beni çok mutlu etmişti.
“Ben çok yoruldum, dinleneceğim.” dedi gelin.

İçeriye gitti. Cevahir teyze, gelinini mutlu edebilmek
için elinden geleni yapıyordu. Fakat kadın en ufak bir
yumuşama göstermiyordu. Buraya zorla geldiği belli
oluyordu. Oysa bulunduğu ortama ayak uydursa çok
daha mutlu olabilirdi.

Cevahir teyze oğluna sımsıkı sarıldı. “Şimdi mutlu-
yum. Giderken senden nasıl ayrılacağım?” dedi.

97