Page 86 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 86
Meral bizi gülümseyerek karşıladı. Cemre koşarak
Meral’e sarıldı. “Meral teyze seni çok özledim.” dedi.
“Ben de seni özledim güzel kız. Sen ne kadar
büyümüşsün.”
“Bak bu da Madalyon.”
“Gel bakalım Madalyon. Burayı çok seveceksin.”
“Burayı kim sevmez ki?”
Serin bir havası vardı. İnsanı bunaltmıyordu.
Şehrin kavurucu sıcağından sonra burası iyi gelmişti.
Ağaçların arasına kurulmuş salıncağı görür görmez
Cemre çığlık atarak salıncağa doğru koştu. Madalyon
da arkasından. Bu gördüğüm unutulmaz bir tablo idi.
Uzun zamandır hepimizin yüzü ilk defa böylesine canlı
duruyordu. Yüzümüze renk gelmişti. Daha köyün hava-
sını yeni solumaya başlamıştık ama hepimize bir canlılık
gelmişti.
“Ne iyi ettin de geldin Canan. Ben de yalnızlıktan
sıkılıyordum doğrusu, hem bana arkadaşlık edersiniz.”
“Birden karar verdim. Balkonda oturmuştum, kuş
seslerini dinliyordum ve o sesler bir anda beni buraya
getirdi.”
“Ne iyi oldu. O kuşlara teşekkür etmek lazım.”
İkimiz de kahkahalarla gülmeye başladık. Uzun
zamandır hiç bu kadar içten gülmemiştim. Benim biraz
kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı.
85
