Page 129 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 129
XII. BÖLÜM
Nihayet okula başlamıştı ama devamsızlığı çok
fazlaydı. Ben iyi olduğu zaman bu açığı kapatacağına
inanıyordum. Okula gitmeyi çok istiyordu ama gün geç-
miyordu ki yeni bir ameliyat olmasın.
Gizem ve annesi sık sık bizi ziyarete geliyordu.
Onlar da kendilerini suçlu hissediyorlardı. Oysa ben
hiç kimseyi suçlamıyordum. Ya da insanları suçlamamayı
öğrenmiştim. Odanın önünde Ayşen Hanım durmuş bana
bakıyordu.
“Hoş geldiniz Ayşen Hanım gelsenize.”
Elindeki çiçeği bana uzattı. “Cemre nasıl oldu?”
“Daha iyi. Yeni bir ameliyat olacak.”
128
