Page 125 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 125
“Bazen ağlar.”
“Ben üzüldüğüm zaman ağlarım ama.”
“İnsan büyüyünce bazen her olayda ağlayabiliyor.
Senin adın ne?”
“Ebru.”
“Ne güzel bir ismin var.”
“Teşekkür ederim. Sizin kızınızın ismi ne?”
“Cemre.”
Pastadan bir dilim kestim. Ebru’ya da götürdüm.
Yeni ameliyat olmuştu. Yattığı yerden kalkamıyordu.
Pastayı elimle yedirdim.
“Siz zahmet etmeseydiniz, annem gelince yedi-
rirdi.”
“Olsun ben de teyzen sayılırım. Benim yedirmem-
den rahatsız mı oldun?”
“Hayır. Ama size zahmet olmasın diye.”
“Senin o büyümüş küçülmüş hâlini severim.”
Mesut koşarak yanıma geldi.
“Cemre sizi çağırıyor.”
“Ne oldu?”
“Bilmiyorum annemi çağır dedi.”
Cemre’nin yanına gittiğimde çocuklar etrafını sar-
mıştı. Gayet mutlu görünüyordu. Taner de işten izin alıp
124
