Page 120 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

Doktor ışığı verdiğinde Birden “Ay!” diye bağırdı
Cemre.

Doktor;

“Ne oldu?” diye sordu.
“Gözüm acıdı.” dedi

“Ohh!” deyip doktor arkasına yaslandı.

Aynı ferahlığı ben de yaşadım. Doktor bana döndü,
“Sanırım gözü kurtarabileceğiz.” dedi.

Derin bir nefes almıştım. Kalkıp Cemre’ye sarıl-
dım. Ben onun iyileşeceğine emindim. Benim kızım güç-

lüydü. Mutlaka iyileşecekti.
Hastaneye yattığımız günden itibaren, bir iki
defa dışarıya çıkmıştım. Dışarıdaki hayatı unutmuştum

âdeta. Sanki hiç hastanenin dışında yaşamamış gibiy-
dim. Babaannemiz de hastalanmıştı. Onu bile görmeye
gidemiyordum.

Hastanenin kapısında oturuyordum. Meral’i ve
Cevahir teyzeyi gördüm. Gözlerime inanamadım. Onları

gördüğüme çok sevinmiştim. Bizim en güzel günlerimiz,
onların yanında geçmişti. Orada çok mutlu olmuştuk.

Cevahir teyze beni görünce ”Kızım“ diye hızlı
adımlarla yürümeye başladı. Ben olduğum yerde kala-
kalmıştım. Ona doğru koşmak istiyor ama adım atamı-

119