Page 133 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 133
Kayınvalidem hastaneye gelmişti. Bu olaydan sonra
o da biraz çökmüştü. Onu suçlayıcı hiçbir söz etmemiş-
tim ama o kendini suçluyordu.
“Hoş geldiniz anneciğim.”
“Hoş bulduk kızım. Nasıl oldu torunum? Bir geliş-
me var mı?”
“Evet. Koluna parça nakli yapacaklardı. Çürümüş
etin altında bir parça et görmüşler. Yani parça nakline
gerek kalmadı.”
“Buna çok sevindim. Cemre’yi gösteriyorlar mı?”
“Birazdan gideriz yanına. Evde durumlar nasıl?
Cemre, Madalyon’u sorup duruyor.”
“Evde her şey çok iyi kızım. Sen merak etme.
Madalyon da çok iyi. Hastaneye alacaklarını bilsem
getirecektim. O da Cemre’yi çok özlüyor. İnsan gibi
inan ki. Her şeyi anlıyor.”
“Bizim evde herkesin sezgileri biraz güçlü galiba.”
“Öyle.”
“Seninle hiç konuşamadık kızım. Biliyorum hata-
lıyım.”
“Anne size bunu daha önce de söyledim. Sizin hiç-
bir hatanız yok. Bu olacakmış. Bizim bunları görmemiz
gerekiyormuş.”
“Daha dikkatli olabilirdim.”
132
132
