Page 132 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 132
“Nasıl isterseniz.”
Bir kere daha ameliyat olmak için Cemre’yi hazır-
ladık. Bu bir anne için çok acı bir durumdu. Her
defasında çocuğunuzu ameliyat sonrası acı çekerken
görüyorsunuz. Evladınızı kendi elinizle götürüyorsunuz
ameliyathaneye ve güçlü olmak zorundasınız. Onunla
birlikte siz de dışarıda acı çekiyorsunuz. Bir de bu acıyı
hiç kimseyle paylaşamıyorsunuz. Yalnızsınız bir şekilde.
Ya da kendinizi yalnız hissediyorsunuz.
Ameliyat esnasında çürümüş etleri tek tek cım-
bızla ayıklamaya başlamış doktor. Temizlemenin sonun-
da pembe pembe, kırmızı bir parça kanayan bir et
görünmüş ve ameliyatı yarım bırakmış.
Doktor kapıdan bana gülümseyerek:
“Çok güzel bir şey oldu. Parça nakli yapmamıza
gerek kalmadı. Çürümüş etin altında bir parça et
gördük.”
“Yani”
“Yani başka bir yerden nakle gerek kalmadı. Orası
kendini yenileyecek.”
Galiba mucizeye inanmak gerekiyordu. Çünkü bu
bir mucizeydi. Başından sonuna kadar mucizeyle karşı
karşıyaydım. İyi şeylere inanırsan iyi şeyler oluyordu.
Artık buna inanmıştım.
131
