Page 28 - ATA YAYINCILIK 100 Temel Eser (40 Kitap)

n› söylerim. Hiç “Gitme!” diye tembih eder miyim?... Ne
bileyim, iflte o da öyle bir çocuk... Her zaman dizimin di-

binde bulunmak ister. Kusurunu ba¤›fllay›n›z! Bir parça
yabanidir, han›m teyzesi!

Bizim, Topkap›’da gerçek teyzelerimiz de vard›. Ol-
dukça zengindiler. Babam sa¤ken, bize pek çok ikramda

bulunurlard›. Onlar›n evinde bile annemsiz kalacak ol-
sam, korkar, çekinirdim. “Bana ya bir fley derlerse.” endi-

flesiyle ac› çekerdim. Oysa kendilerinden, babam›n ölü-
müne kadar ola¤anüstü bir sevgiden baflka bir fley görme-
dim. Demek ki ben, kendi evimde oturmak, kimseye yük

olmamak istiyormuflum, “Benim varl›¤›mdan flikâyet
eden bulunmas›n.” diyormuflum. Bu tutum bende hâlâ

vard›r. Pek samimî olmad›¤›m bir dostumun evinde misa-
fir olmak istemem.

Bunun birçok örne¤i vard›r. Yaln›z bir tanesini suna-
y›m.

“Kirac›” denilen kimselerin, kiralad›klar› evleri ne ka-
dar ald›rmaz bir biçimde kulland›klar› ünlüdür. Kiraya ve-

rilmifl evi olanlar, iflin iyisini bilirler. Oysa ben, kirac› bu-
lundu¤um zaman daha dikkatli davranmak zorunda ka-

l›rd›m. Yarat›l›fl›m beni buna zorlar. “Ev sahibi, benden fli-
kâyet etmek flöyle dursun, bana teflekkür etmeli.” düflün-

27