Page 19 - ATA YAYINCILIK Kitap Kurdu'nun Öyküleri (20 Kitap)

Kar Pen gu en çok mut suz du. Ba l› €› çal d›r d› €› na
de €il, en iyi ar ka da fl› n› ta n› ya ma d› €› na üzü lü yor du.
Mi nik pen gu en bü yük bir flok için dey di. Ar ka da fl› n›n
bir h›r s›z ol du €u nu ka bul et mek is te mi yor du ama
ger çek le ri ka bul et mek zo run day d›. Bu üzün tü ona
kar n› n›n aç l› €› n› unut tur du.
Kar Pen gu en, üze rin de ki üzün tü yü ata bil mek
için de rin bir ne fes al d› ama mo ra li hâ lâ çok bo zuk-
tu ve bir den a€ la ma ya bafl la d›. Mi nik pen gue nin
göz yafl la r› p› nar gi bi ak› yor du çün kü ya k›n ar ka da fl›
Kar Til ki si’nden hiç böy le bir ha re ket bek le mi yor du.

Kar Pen gu en ken di ni to par la d›. Kü çük bir ba l›k,
ona ar ka da fl› n›n ger çek yü zü nü gös ter mifl ti. Mi nik
pen gu en, buz te pe sin den afla €› da ki va di ye bak-
ma ya ça l›fl t› ama göz le ri iler de ki si si de lip uzak la r›
gö re me di.
Ya r›m sa at son ra gü nefl or ta ya ç›k t›. Ha va s› cak-
l› €›, ku tup lar da çok ça buk de €i flir di. Gün içe ri sin de,
gü nefl li ha va ye ri ni he men ce cik ka ra, si se ve ya
rüz gâ ra b› ra ka bi lir di. Rüz gâr es tik çe et ra fa ya y› lan
tüm si si da €›t t›. Gü nefl par la y›n ca tüm ku tup hay-
van la r› av te la fl› na düfl tü.

16