Page 24 - ATA YAYINCILIK Kitap Kurdu'nun Öyküleri (20 Kitap)

Pen gu en bir da ha Kar Til ki si’ni gör mek is te mi yor du.

Kar Til ki si’nin ise kar n› doy mufl tu ama en ya k›n
ar ka da fl› nın yi ye ce ği ni çal dı ğı için pifl man d›. O pek

çok ki fli yi kan d›r m›fl t› ama o pen gu en ci €i kan d› r›n ca
mo ra li çok bo zul mufl tu. Bu yüz den içi yan d›. Ken di
ken di ne,

– Kar Pen gu en’in ba l› €› n› çal ma ma l›y d›m, di ye
m› r›l dan d›.

Kar Til ki si, Kar Pen gu en’den özür di le me nin yol-
la r› n› dü flün me ye bafl la d›. Kar Til ki si bu olay dan ders

al d› ve bir da ha kim se yi kan d›r ma ma ya ka rar ver di.

Kar Pen gu en, Kar Til ki si’ne çok k›r g›n d› ve onun
ger çek yü zü nü da ha ön ce gö re me di €i için üz gün-
dü. Key fi ye rin de ol ma d› €› için o gün da ha az ba l›k
av la d›, dal g›n dal g›n yüz dü.

– Bir da ha Kar Til ki si ile as la soh bet et me ye ce-

€im, de di.
Kar Til ki si ise pifl man l›k için de k›v ra n› yor du. Kuy tu

bir ye re sin di ve ne ler ya pa bi le ce €i ni dü flün me ye
bafl la d›. Gö zü nün önü ne Kar Pen gu en’in ha ya li
ge lin ce göz le ri ya flar d›.

– Ben dü rüst bir til ki ola ca €›m, de di.

Kar Til ki si, Kar Pen gu en’i bul mak is ti yor du. Otur-
du €u yer den kalk t›. Yol da yü rür ken pa ti le ri bas t› €›

21