Page 22 - ATA YAYINCILIK Kitap Kurdu'nun Öyküleri (20 Kitap)

Rüz gâr, kar ko ku su nu mi nik pen gue nin bur nu-
na ge tir di. Rüz gâr flid de tini art t›r d› ve kar ta ne le rini
ha va ya savurdu. Kar Pen gu en bu kar ta ne le ri ni
gö rün ce ürk tü, son ra he men ken di ne gel di ve,
– Ha va tek rar boz ma dan kar n› m› do yur ma l› y›m,
de di.

Kar Pen gu en bu zun üze ri ne yat t› ve afla €› ya
do€ ru kay d›. Mi de si nin üze ri ne ya t›n ca mi de si nin
aç l›k tan ka z›n d› €› n› fark et ti.

Ken di ken di ne,
– Ok ya nu sa da lar sam key fim ye ri ne ge lir, di ye
m› r›l dan d›.

Kar Pen gu en, yüz me yi çok se ver di, he men sa hi-
le do€ ru yü rü dü. Ar t›k, ken di si ni da ha iyi his se di yor-
du. Üs tün de ki uyu fluk luk da git mifl ti.
Kar Pen gu en, çok iyi ni yet li bir pen gu en di. Her-
kes onu Kar Til ki si’yle çok faz la sa mi mi ol ma ma s›
ko nu sun da uyar m›fl t›. Ama Kar Pen gu en hiç kim se yi
din le me mifl ti. Kar Til ki si’yle bir da ha ko nufl ma ma ya
ka rar ver di.

Kar Til ki si çok kur naz d› ama Kar Pen gu en onun
kur naz ol du €u nu ye ni an la m›fl t›. Bu ne den le Kar
Pen gu en ar ka da fl› Kar Til ki si’ni af fet me yi hiç dü flün-
mü yor du.

19