Page 31 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

Cemre:

“Zeytin’i eve götürelim.” dedi.
“Bunu konuşmuştuk ama Cemre.”

“Ama Zeytin çok üzülüyor biz gidince.”
“Zeytin’in arkadaşları var burada. Onlarla olmak-

tan da mutludur bence.”
“O zaman biz gidince neden üzülüyor?”

“Biraz daha bizimle vakit geçirmek istiyordur
mutlaka ama biliyorsun Zeytin’in gerçek evi burası.”

“Daha sık gelelim Zeytin’i görmeye.”
“Tamam, daha sık geliriz.”

Onu gözümden ayırmıyordum. Birbirimizden hiç
ayrılmıyorduk. Çok zeki bir kızım olduğunu dört yaşında
fark edip test yaptırdım. IQ’su yüz kırk çıktı. Artık

tescilli bir zekâydı. Dört yaşında, on bir yaşındaki bir
çocuğun zekâsına sahipti. Bazen çok büyük şaşkınlık-
lar yaşıyordum. Bu kadar zor elde ettiğim bebeğimin
oldukça zeki olması hayatımın gelgitlerini artırmıştı.

Çoğu zaman hayatı tanımakta zorluk çekiyordum.
Doktor beni odasına çağırdı. Odadaki pencerenin
kenarlarını açık bırakan perdeler güneşin içeriye girme-

sine engel olamıyordu. Kenarlardan sızan güneş ışıkları
küçük küçük ışık hüzmeleri oluşturuyordu. Doktorun,
masanın üzerindeki özenle yazılmış adı dikkatimi çekti.

30