Page 28 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

aldı. Aslında tedirginliğim geçmiş değildi. Ama onun bu
mutluluğunu görünce telaşım azalıyordu.

“Zeytin!” diyordu.

Zeytin onun kucağına âdeta pısmış, bırakma beni
diyordu. Cemre’yi Zeytin’den nasıl ayıracaktım, onu
düşünüyordum.

Kısa sürede birbirlerine alışmışlardı. Zeytin de
Cemre dışında hiçbirimizi görmüyordu sanki. Hepimizin

gözlerinde mutluluk ışığı vardı.
Tülay Hanım:

“Artık Zeytin sizin yavrunuz. İstediğiniz zaman
gelip görebilirsiniz.”

Cemre eve gitmek istemiyordu. Onu Zeytin’den
ayırmak zor görünüyordu. Ona bir sürü dil döktüm. Ama

ikna olmuyordu. Ertesi gün yine geleceğimizi söyleyip
ikna ettim. Bir köpek de Eda için aldık. Dönüşte bir

pastanede oturduk. Cemre’ye küçük bir kepçe dondur-
ma, bize de birer Türk kahvesi söyledik. Bugün yaptı-
ğım şeyin verdiği huzuru, yaşamım boyunca bir daha
başka bir şey verir miydi bilmiyordum. Cemre sürekli

Zeytin’den bahsediyordu. Zeytin’in yanına gidelim diye
tutturacak diye korkmaya başladım.

“Yarın Zeytin’i görmeye gidecek miyiz?” dedi.

27
27