Page 33 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)
P. 33
Babam burada çalışmak şöyle dursun soka-
ğa çıkmadan önce iyice tıraş oluyor, süsleni-
yor, eline yüzüne bir şeyler sürüyordu. Sonra da
aynanın karşısına geçip orasını burasını düzeltip
duruyordu.
Babamın böyle süslü püslü giyinip çalımlı ça-
lımlı sokaklarda dolaştığı bir gün, köy meyda-
nından geçiyorduk.
Orada bulunanlardan birisi,
– Hey! Şuna bakın. Bu tazı, bizim tazı ama
çulu değişmiş! diye bir laf attı.
Babam bu sözü duymadı bile. Ama ben
duydum. Bu sözlerin babama söylenmesine
üzüldüm.
– Benim babama da ne oldu? O kendine
böyle laf söyletecek biri değildi, diye düşün-
düm.
Birkaç yıl önce delik ayakkabılarıyla gezer-
ken mutlu olmayı bilen babam nasıl olur da bu
kadar kısa bir zamanda herkese tepeden ba-
kan biri olurdu?
Bir ara anneme,
– Huriye, bu evde eskiye ait giydiğim ne ka-
dar giysi varsa hepsini at! dediğini duydum. Ar-
tık onların benim için hiçbir önemi yok, diyordu.
30
