Page 30 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)
P. 30
O akşam eve döndüğümde babamın getir-
diği oynayan, zıplayan, yanan, sönen oyun-
cakları bile görmek istemedim.
Akşam yemeğimizden suskunca kalktık. An-
nemle babam fazla konuşmuyorlardı. Ben de
babam tekrar gideceği için üzülüyordum.
İçimdeki bu sıkıntıyı yenemedim.
– Baba, dedim.
Babam başını benden yana çevirip, “Ne
var?” der gibi cevap bekledi.
– Baba giderken bizi de çalıştığın ülkeye gö-
türeceksin değil mi? Biz sensiz yalnız kalıyoruz.
Babam önce canlanır gibi oldu. Sonra kendi
kendine mırıldandı:
– Az kaldı oğlum! Sizi gelecek sene yanıma
alacağım. Az daha çalışıp oraya yerleşeyim.
– Ama baba Güllü’nün Ömer, senin orada
sabahtan akşama kadar hiç durmadan çalıştı-
ğını söylüyormuş. Sen iki yıldır çalıştın. Hâlâ bizi
yanına alacak kadar yer edinemedin mi?
– Oğul, oraların kanunu bizimkine benzemez.
Dedim ya, bir yıl daha dişinizi sıkın. Göreceksiniz,
gelecek yıl izin dönüşü sizi yanımda götürece-
ğim.
27
