Page 14 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)
P. 14
Pazar yeri insanlarla doluydu. Renk renk mal-
lar yerlere dizilmişti. Heyecanlı satıcılar bağıra
bağıra mallarını satmaya çalışıyorlardı.
Annemle babam çeşitli yerleri dolaşıp bir
şeyler aldılar. İkisi de sakin sakin, ne alacaklarını
bilerek geziyorlardı.
Bir köşebaşına geldiğimizde çeşitli ayakkabı-
ların yanında yere dizilmiş çizmeleri gördüm. O
anda öyle heyecanlandım ki büyük bir sevinç-
le,
– Baba bunu bana al! diye bağırdım.
Babam hafifçe kızardı ama sesini de çıkar-
madı.
Annem,
– Oğlum, senin ayakkabın var, dediyse de
çocukluk ya ben,
– Ne olur! Ne olur! diyerek inat ettim.
Babam konuşmuyor, sadece düşünüyordu.
Sonunda,
– Olur! dedi.
Satıcıyla üç aşağı beş yukarı pazarlık ettiler.
Çizmeyi ayağıma giydiğimde dünyalar benim
oldu. Sevinçten uçuyordum. Ama annemle ba-
bam pek konuşmuyorlardı.
11
