Page 70 - ATA YAYINCILIK Rozetle Yolculuk Öykü Dizisi (8 Kitap)

Poyraz, heyecandan zıp zıp zıplıyordu ama dışarı-
dakilere ses gitmemesi için sevinçle bağıramıyordu.

– Havalanmayı başardın abla. Şimdi de sağa sola
uçmayı dene.
Burcu Öğretmen, gövdesini hafifçe eğerek bede-
nini sola doğru yönlendirince yavaşça uçtu. İradesinin

dışında bir uçuş gibiydi bu, hatta uçuş değil de buzda
kayma gibiydi. Hâkimiyeti sağlayabilirse uçuşu başar-
mış olacaktı. Gözlerini tekrar kapatıp tüm bedeninin
gücünü beyninde odaklamaya çalıştı. Çaprazlama yük-
selmeyi istedi, bunu da başardı. Yerle tavan arasındaki
boşlukta balığın akvaryumdaki yüzüşü gibi aşağı, yuka-
rı, sağa, sola uçabiliyordu artık. Çok geçmeden vücut
hâkimiyetini epeyce sağladı. Bir süre uçtuktan sonra
narin bir hareketle ayaklarının üstünde yere kondu.

Poyraz, koşup onu kucaklarken,
– Başaracağını biliyordum öğretmenim, dedi. Ben
de uçacağım! Evet, bunu başaracağım!

Burcu Öğretmen çok mutluydu. Uçmayı başardığı
gibi, kendisine inanan Poyraz’a da güven aşılamıştı. Ar-
tık o da uçulabileceğine inanıyordu. İnanmak başarının
ilk adımıydı, bugün olmasa bile başka bir gizemli yolcu-
lukta uçmayı başaracaktı.
– Rozetlerimiz, Sonsuz Evren’in söylediği gibi mü-
kemmel şekilde çalıştı. Uçmayı başardığımıza göre di-

ğer yetenekleri de gerçekleştirebileceğiz demektir.

69