Page 42 - ATA YAYINCILIK Kitap Kurdu'nun Öyküleri (20 Kitap)

Kar Til ki si, ken di ni sa vu na rak,

– Ne ya pa l›m, her za man ta ze yi ye cek bu la-
m› yo ruz. Mec bu ren hay van la r›n ar t›k yi ye cek le rini
yi yo ruz. Tüm kar til ki le ri böy le dir, de di.

Kufl,
– Ben as la lefl ye mem, ta ze ba l›k ye rim, de di.

Til ki yi ye cek ko ku su al d› €› için sa b›r s›z d›, bu yüz-

den bir an ev vel içe ri gir mek is te di. Kufl bu nu fark
edin ce onu uyar d›:
– Ben ce içe ri gir me, bek le.

Kar Til ki si de is tek siz bir fle kil de,

– Olur, de di. fiu kö fle de ku tup ay› s› n› bek le ye-
yim.

Kar Til ki si’nin kar n› çok aç ol du €u için bek le me-
ye ta ham mü lü yok tu. Va kit ge çir mek için et raf ta ki
yu va la r› in ce le di ve yu ka r› ke sim ler de da ha ön ce
hiç gör me di €i hay van la r› gör dü. Bu yüz den bi raz
flafl k›n d› çün kü bu ra da ki hay van la r›n pek ço €u

da ha afla €› lar da ya flar d›.
Kar Til ki si he men ku fla sor du:

– Bu hay van lar bu ra ya ne za man ta fl›n d›?

Kufl,
– Kü re sel ›s›n ma her ke si olum suz et ki li yor, de di.

– Kü re sel ›s›n ma m›?

39