Page 38 - ATA YAYINCILIK Kitap Kurdu'nun Öyküleri (20 Kitap)

Kar Pen gu en, Kar Til ki si’nin an lat t›k la r› n› dü flün dü
ve ken di ken di ne,
– Aca ba ger çek ten Kar Til ki si bu ra lar dan gi de-
cek mi, di ye sor du.

Kar Pen gu en onu hâ lâ çok se vi yor du, bu yüz-
den onun bu ra lar dan git me si ni is te mi yor du.

– Kefl ke onu af fet sey dim, de di. Son ra ken di ne
k›z d›. Ha y›r onun la ye ni den ar ka dafl ola mam, çün-
kü o bir h›r s›z!
Pen gu en ci €in ka fa s› çok ka r› fl›k t›, o ar ka da fl› n›
çok sev di €i için hâ lâ onu af fet mek is ti yor du. Bu yüz-
den;

– Ona ya dur, ya da gü le gü le de sey dim, di ye
m› r›l dan d›, son ra et ra fa bak t›.
Kar Pen gu en, çok hofl gö rü lü bir pen gu en di. Ken-
di ken di ne ses siz ce, “Bel ki hâ lâ bu ra lar da d›r.” de di.

Kar Pen gu en kes kin göz le riy le k› y› ya bak t›. Ama
or ta l›k ta Kar Til ki si yok tu. Kar Pen gu en de rin bir iç
çe ke rek ok ya nus tan ha va ya s›ç ra yan ba l›k la r› iz le-
di. Ak l› hâ lâ Kar Til ki si’ndey di.

35