Page 78 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

adı Münevver idi. Münevver Öğretmen’in de diğerle-
rinden pek farkı yoktu. O da Cemre’nin sınıf içindeki
hareketliliğinden şikâyetçiydi. Yine benimle konuşmak
istemişti. Ne konuşacağımızı biliyordum.

Münevver Hanım’la sınıfın kapısının önünde karşı-

laştık. Biraz gergindi. Oysa ben bu konuda iyice rahat-
lamıştım. Ne duyacağımı biliyordum. Bu durum beni
eskisi kadar üzmüyordu.

“Hoş geldiniz Canan Hanım.”

“Hoş bulduk Münevver Hanım. Nasılsınız?”
“Aslında pek de iyi değiliz. Cemre sınıfın huzurunu

kaçırıyor.”
“Ben size açıklamıştım ama Cemre’nin özel duru-

munu.”
“Sizi anlıyorum da sınıfın huzurunu kaçırmasına

bir gerekçe değil bu.”
“Bakın öğretmen hanım, ben üç yıldır bu konuyu bir

türlü çözüme kavuşturamadım. Cemre zeki bir çocuk. O
sizin dersinizi beş dakikada algılar ve sonrasında onu
tutamazsınız.”

“Madem dersi bu kadar kısa sürede algılıyor,
sonrasında alıştırma çözsün. Ne bileyim kitap okusun.

Kalkıp sınıfın içinde koşması gerekmiyor değil mi?”

77