Page 70 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 70
ca tuttum. Sanki bir şeyleri anlamış gibiydi. Birbirimize
sarılıp ağlamaya başladık. Uzun süre hiç konuşmadık.
“Zeytin’i görmeye gidecek miyiz?” dedi birden.
“Zeytin biraz uzağa gitmiş.” deyiverdim.
“Öldü mü?”
Ne diyeceğimi şaşırdım. Onun psikolojisini de
düşünüyordum. Ya bu onda bir sarsıntıya yol açarsa
diye korkuyordum. Ona bunu pat diye söylemek doğru
muydu? Bunu bilmiyordum.
“Zeytin öldü mü?”
“Evet” dedim.
Ağlayarak odasına kaçtı. Ne yapmalıydım bilemi-
yordum. Böyle zamanlarda nasıl davranılırdı bilmiyor-
dum. Hiçbir şey düşünemiyordum. Kalakalmıştım. Ne
zordu böyle zamanlar.
Peşinden odasına girdim. Yatağının üzerine kapan-
mış ağlıyordu. Saçlarını okşadım.
“Zeytin bizi terk etmedi ki.”
“Öldü ama.”
“Biz onu düşündükçe o hep bizimle olacak, emin
olabilirsin.”
“Ama bir daha onu hiç göremeyeceğiz.”
“Onunla geçirdiğimiz güzel saatleri düşünürüz.
Onu hep yanımızda hissederiz.”
69
