Page 64 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 64
Görevliye hangi veterinere götürdüğünü sordum.
Daha fazla bekleyemeyecektim. Adresi alıp doğruca
veterinerin yolunu tuttum. Cemre yol boyunca ağladı.
Hayvan hastanesinin önüne gelince sanki bacak-
larımda can kalmadı. Adımlarımı güçlükle atıyordum.
Sanki kötü bir haber alacakmış gibiydim. Dış kapıdan
içeriye girince Tülay Hanım’la karşılaştık.
Bizi görünce koşarak yanımıza geldi. Boynuma
sarılıp ağlamaya başladı. Kötü bir şey mi oldu diye sora-
madım. Hiçbir şey söylemeden sadece ona bakıyordum.
“Zeytin hastalandı.” dedi ağlayarak.
“Ne oldu?”
“Bilmiyoruz. Adil Efendi sabah kafesinin yanına
gittiğinde, Zeytin hâlsiz yatıyormuş.”
“Peki, veteriner bir şey söylemedi mi?”
“Onlar da ne olduğunu anlamaya çalışıyorlar.”
“Bir de ben konuşayım.”
“Koridorun sonundaki oda.”
Bir taraftan da Cemre’yi sakinleştirmeye çalışı-
yordum. Kucağıma aldım sımsıkı sarıldım.
“Zeytin ölecek mi?”
“Bunu da nereden çıkardın. Sadece birazcık
üşütmüş.”
63
