Page 49 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)
P. 49
Onlarla anlaşabildim mi, anlaşamadım mı
bilmiyorum ama kuşları pek de ürkütmek iste-
medim. Hemen yanımdaki poşeti yavaşça aç-
tım. Poşete koyduğum ekmek kırıntılarını kuşlara
göstere göstere yakın çevreme serpmeye baş-
ladım.
Ancak benim bu kaba hareketimi gören kuş-
lar oradan havalanıp yakında bulunan küçük
bir ağaca kondular. Ama gördüğüm kadarıyla
bir iki cesaretli kuş hâlâ olduğu yerde taş gibi
bekliyordu.
Elimdeki ekmek kırıntılarını serperek geri geri
gittim. Kırıntılar bittiğinde aramız epey açılmıştı.
Önce taş üzerindeki kuşlar kıpırdadı. İçlerinden
birisi “pıt” diye yemlerin bulunduğu yere iniver-
di. Korku dolu bakışlarla bir iki yemi gagaladı.
Onu takip eden diğer kuşlar da birer ikişer süzü-
lerek yemlere yaklaştı.
Ben kuşlardan oldukça uzak bir yere otur-
dum. Çünkü onların hareketli başları her yeme
iniş çıkışta beni izliyordu.
Onlardan uzaklaştığımda kuşların daha az
tedirgin olduklarını gördüm. Uzaktan da olsa te-
laşlı telaşlı yemlerini yiyen bu kuşları izlerken bü-
yük bir heyecan duydum.
46
