Page 39 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)
P. 39
Bir akşam acele adımlarla eve doğru gidi-
yordum. Birdenbire nereden çıktığını anlaya-
madığım bir adam karşıma dikildi.
Önce dikkatle durup inceledim. Bu bana
bakmaya cesaret edemeyen, saçları kırlaşmış,
perişan giyimli biriydi.
“Ne istiyorsunuz?” der gibi yüzüne baktım.
Beklemediğim bir şey oldu.
– Oğlum Çetin! Ben senin babanım, demez
mi!
Birdenbire yıllarca hasretini çektiğim “Baba!”
sözünü duyunca irkildim.
– Babam! Benim... Ba... Babam mısın? diye-
bildim. Sonra biraz toparlandım.
– Ama nasıl olur? Babam gittiği ülkeye yerle-
şeli yıllar oldu.
– Hayır oğul! Hiçbir şey bildiğin gibi olmadı.
– Bunca yıldan sonra sen bizi nasıl hatırlaya-
bildin?
– Günlerce sorup soruşturdum. İş yerini bul-
dum. Seni uzaktan izledim. Bugün konuşmaya
karar verdim.
36
