Page 8 - ATA YAYINCILIK 100 Temel Eser (40 Kitap)

ma do¤ru s›çrad›¤›n› hissettim. Ba¤›rmay› art›rd›m. Bu du-
rumu pencereden seyretmekte olan a¤a, lütfen bir kere

daha “Hoflt!” dedi. Hayvan›n pençeleri, s›rt›mdan s›yr›la-
rak indi. Korkumdan, dönüp arkama bakam›yordum. Se-

sim de kesilmiflti. Hem a¤l›yor, hem kofluyordum.
“Oh, kurtuldum!” diyecek kadar kofltuktan sonra, so-

luk solu¤a durdum. Arkama bakt›m. Köpekten eser yok.
Biraz kendime geldim. Köpe¤in bir fley yap›p yapmad›¤›-
n› anlamak için, sa¤ elimi, sevgili h›rkam›n ensesine do¤-

ru uzatt›m. Ense yok! Me¤er köpek, h›rkam›n yakas›ndan
tuttu¤u gibi ete¤ine üç dört parmak kal›ncaya kadar y›rt-
mam›fl m›?

H›rkay› s›rt›mdan ç›kard›m. Zavall›ya bakt›m. Gözle-

rimden yeniden yafl bofland›. Ne ac›kl› bir görünüm! Ne
büyük ümitsizlik!
H›rka koltu¤umun alt›nda eve geldi¤im zaman, hâlâ

içimi çekiyordum. Annem beni böyle görünce telâflla:

- Sana ne oldu o¤lum? Niçin a¤l›yorsun? H›rkan› ne-
den ç›kard›n? Vah vah! Nedir bakay›m, söyle! diye üzün-
tüsünü belirtti.

H›rkay› koltu¤umun alt›ndan ald›. Dedim ki:

- Köfle bafl›nda bir köpe¤e rastlad›m da... Üzerime sal-
d›rd›.

7