Page 44 - ATA YAYINCILIK 100 Temel Eser (40 Kitap)

O zamanlar ö¤renciler, dersleri nerede kal›rsa oraya kü-
çük bir parça balmumu yap›flt›r›rlard›.

Bir a¤›zdan:

- Vav üstün ve. Cim üstüne ce. Ve ce diye birkaç kez
tekrar eder, bir de çocu¤a;

- Yaln›z sen oku bakal›m!

Bafllar:

- Vav üstün ve...

‹flte o kadar. Alt taraf› yok. Kimi zaman onu da unu-

tur. “Vav üstün ve” yerine,

- Bafl› ne? der.

fiimdi ne yapars›n? Böylece bir süre u¤rafl›rs›n. K›saca-

s›, çocuk dersini ö¤renemez. Hoca Efendi de;

- Getir onu buraya! demez mi...

Ben dedim ki:

- Hoca Efendi bunun için seni hiç dövdü mü, a¤abey?

A¤abeyim, sözlerini flöyle sürdürdü.

- Kaç kere!... Önüne öyle ö¤renci götürmenin usulü

vard›r. Gidince talebe oturur. Kitab›n› ya da yapra¤›n› Ho-

43