Page 43 - ATA YAYINCILIK 100 Temel Eser (40 Kitap)

Ü
S
V VAV ÜSTÜN VE
A
V

V
E
T
Ü
N
A¤abeyim hikâyeyi bitirdikten sonra dedi ki;
- Ben orada neler çektim! Sen yine iyi zaman›
na rastlad›n. fiükret kardeflim! Hoca Efendi bana,
derslerini ö¤reteyim diye baz› yeni çocuklar gönderirdi.
“Ö¤retmem!” diyemezsin. Ben bunlardan usand›¤›m için,
iflin kolay›na kaçard›m. Yetenekli bir çocu¤u ça¤›r›r, onu

okutmakla u¤rafl›rd›m. Hoca Efendi bunu anlard›. O çocu-

¤u, dersini vermek için kendi huzuruna ça¤›r›rd›. Bana yi-
ne bir acemi çocuk gönderirdi.

- Dersini ö¤ret de onunla birlikte sen de buraya gel!

derdi.

Buras› beni bitirdi. Bilir misin? Dersini ö¤renmek yete-

ne¤i bulunmayan öyle bir çocukla Hoca Efendinin önüne
gitmek ne tehlikelidir!

- Niçin ö¤renmedin? diye onu dövmez.

- Niçin ö¤retmedin? diye seni döver. Çocu¤un dersi de

ne? Bir ya da iki sözcük. Sözgelimi, “Ve cealnâ” elinde ki-

tap da yok. Yaln›z bir yaprak var. Onun da birkaç yeri y›r-
t›k. “Ve cealnâ”n›n iki taraf›na iki balmumu yap›flt›r›lm›fl.

42