Page 51 - ATA YAYINCILIK Rozetle Yolculuk Öykü Dizisi (8 Kitap)

– Her zamanki gibi. Bakıyorum kelebek rozetin ya-

kanda hâlâ.
Poyraz’ın eli, istemeden rozetine gitti.

– Evet efendim, çok hoşuma gidiyor. Yanımdan hiç
ayırmayacağım onu.
– Burcu ablan evde. Ben çıkıyorum. Hoşça kal yav-

rum.
– Güle güle Güven amca.

Albay Güven dimdik bir yürüyüşle bahçeden çıkar-
ken Poyraz, zile bastı. Saniyeler sonra öğretmeniyle
karşı karşıya gelen Poyraz büyük bir heyecanla,

– Günaydın öğr... Burcu abla, dedi.
– Günaydın Poyraz. Gel bakalım içeri.

Salona geçerlerken,
– Rengin biraz soluk, uykusuz mu kaldın yoksa, diye
sordu Burcu Öğretmen.

– Nasıl da bildin ablacığım? Heyecandan gözlerime
uyku girmedi. Sabaha kadar dönüp durdum.

– Tahmin edebiliyorum. Sonsuz Evren’i, rozetleri
düşündün değil mi?
– Evet abla. Rozetlerin gerçekten zaman makinesi

olup olmadığını merak ediyorum. Sonsuz Evren’in doğ-
ru söylediğine inanıyorum ama denemeden de rahat
edemeyeceğim.

50