Page 53 - ATA YAYINCILIK Çevreci Makara Öykü Dizisi (10 Kitap)

Gün­ler­geç­tik­çe­Bı­cır­on­la­ra­alış-
ma­ya­baş­la­mış­tı.­Bir­an­ol­sun­on­lar­dan­

ay­rı­ du­ra­mı­yor­du.­ El­bet­te­ on­lar­ da­

alış­mış­tı.­On­suz­ya­pa­bi­le­cek­le­ri­ni­san-

mı­yor­lar­dı.­ Bı­cır,­ İlkay’ın­ gör­dü­ğü­ en­
akıl­lı­ke­diy­di.­Ona­gös­ter­di­ği­her­şe­yi­

an­lı­yor,­ yap­ de­di­ği­ni­ de­ ya­pı­yor­du.­

An­ne­si­nin­yu­ma­ğıy­la­oy­nu­yor­du.­Oda-

nın­için­de­koş­tu­ru­yor­du.­Tam­kü­çük­bir­
ço­cuk­gi­biy­di.­Ga­li­ba­bi­raz­da­şı­mart-

mış­lar­dı­ onu.­ Ka­pı­nın­ zi­li­ çal­dı­ğın­da­

bi­ri­nin­gel­di­ği­ni­an­lı­yor,­he­men­ka­pı­ya­

ko­şu­yor­du.­ On­la­rın­ dı­şın­da­ kim­se­nin­
ku­ca­ğı­na­çık­mı­yor­du.

An­ne­si:

“Gör­dü­ğüm­en­te­miz­ke­di.”­di­yor-

du.­ “Hiç­bir­ şe­ye­ do­kun­mu­yor.­ Göz-

le­ri­min­ içi­ne­ ba­kı­yor.­ Yap­ma­ de­di­ğim­

hiç­bir­şe­yi­yap­mı­yor.”

52