Page 53 - ATA YAYINCILIK Kitap Kurdu'nun Öyküleri (20 Kitap)

Ay n› an da, Kar Pen gu en, bir buz küt le si nin üze-
rin den su ya at la d› ve yü ze rek k› y› ya gel di. Mi nik
pen gu en bir ar ka dafl bu la bi lir se oyun oy na ma y›

dü flü nü yor du. Bu yüz den ok ya nus k› y› s› n› do lafl t›.
Son ra,

– Kar Til ki si ben den özür di le di, kefl ke onu af fet-
sey dim, de di. Bir lik te oy na d›k la r› oyun la r› dü flü nüp
üzül dü. Bel ki de ar ka da fl› na bir flans da ha ver me-
liy di.

Kar Pen gu en, bü yük bir umut la et ra fa bak t›
ve çev re de Kar Til ki si’ni ara d›. Mi nik pen gu en, onu
gö re me yin ce üzül dü ve,

– Bu ra lar da ya pa cak hiç bir fley yok, di ye rek
ok ya nu sa dal d›. Bi raz yüz dü, son ra ca n› s› k›l d›. Et raf-
ta da hiç kim se yok tu. He men ok ya nus ta yü zen bir
buz par ça s› n›n üze ri ne ç› k›p gök yü zü ne bak t›. Ba l›k-
ç›l kufl la r› n›n ol du €u ta ra fa yö nel di ve,

– Kefl ke bu buz küt le si ne bir ba l›k ç›l ku flu kon sa,
di ye m› r›l dan d›.

Hiç bir kufl buz küt le si nin üze ri ne kon mu yor du.
Kar Pen gu en s› k›n t› dan pat la mak üze rey di. Bu yüz-
den tek rar ok ya nu sa dal ma ya ka rar ver di. Bu nu

ya pa ma dan ön ce ok ya nu su göz den ge çir di çün-
kü hiç bir ba li na ya av ol mak is te mi yor du. Kar Pen-
gu en ted bir li bir pen gu en di ama ara da bir dik kat siz
ola bi li yor du.

50