Page 13 - ATA YAYINCILIK Kitap Kurdu'nun Öyküleri (20 Kitap)

Kar Pen gu en ona te flek kür edip,
– K›r ç›l, sen çok ak›l l› bir kufl sun ve ile ri yi gö rü yor-

sun, de di.
K›r ç›l ona,

– Ben do €a ko flul la r› n›n olum suz ola bi le ce €i ni
her za man dü flü nü rüm ve ted bi ri el den hiç b› rak-
mam, de di.
Kar Pen gu en,

– Bi raz dan ben ba l›k av› na ç› ka r›m. Sen bu ba l› €›
ava ç› ka ma d› €›n za man yer sin, di ye rek K›r ç›l’a ge ri
uzat t›.
K›r ç›l,

– Göz gö zü gör mü yor, gü nefl or ta ya ç› ka na
ka dar ba l›k av la ya maz s›n. Ben kar n› m› do yur dum,
ay rı ca bafl ka ba l›k la r›m da var. E€er aç ka l›r sam
on la r› ye rim, de di.
Kar Pen gu en çok aç t›. Ar ka da fl› n›n sa mi mi ye ti-

ne de ina n› yor du.
– Ger çek ten da ha bafl ka ba l› €›n var m›, di ye
sor du.

K›r ç›l,
– Evet. Ben ted bir li bir ku flum, bu nu lüt fen unut-
ma, de di.

Kar Pen gu en,
– Kar n›m çok aç, bir kö fle ye çe ki lip kar n› m›
do yu ra y›m, de di.

10