Page 7 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)

O gün biz kelikte yalnızdık. Yağmur dininceye
kadar bekledik. Böylece ıslanmaktan kurtulduk.
Yağan yağmuru kapalı bir yerden, seyretme-
nin doyumsuz mutluluğunu yaşadık. Ben de bu

taşlarla örülü ilkel sığınma yerinde annemin ve
babamın arasında şarıldayan yağmuru zevkle
seyrettim.

Yağmur dindi. Evimize dönmek için yola düş-
tük. Tarlamızın yolunda kuru bir dere vardı. Dağ-
ların başına çok yağmur yağmış olmalı ki suları
çoşmuştu. Geçit vermez bir arslan gibi kabara-
rak boz bulanık akıyordu. Öyle çoşmuştu ki geç
geçebilirsen. Yakınlarda üzerinden geçebilece-

ğimiz küçük bir tahta köprü bile yoktu.
Babam, annem ve ben derenin bu yakasın-

dan karşıya geçebilmek için çaresizce bakıştık.
Babam birden,

– Haydi! dedi.

Annem, babamın ne demek istediğini anla-
mış olmalı ki,
– Yoo! Olmaz! dedi.

Babam kararlıydı.

– Hanım haydi! Ben Çetin’i omzuma alaca-
ğım. Sen de bana sıkıca tutun. Böylece yavaş
yavaş karşıya geçeceğiz, dedi.

4