Page 68 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)

Kuşu görünce içim “Cız” etti. O hâlâ tutun-
duğu yerde duran bir avuç tüy yığını gibiydi.

Odada onunla yalnız olduğum hâlde yerinden
uçup bana yaklaşmaya bile korktu.

Ne garip bir şey ki ben kendi zevkim için bu
küçücük kuşu yurdundan yuvasından uzaklaş-
tırmıştım.

Elimden besleniyor, bıraktığım yerde konaklı-

yor, beni görünce seviniyordu. Ancak bugünkü
olay beni bambaşka bir gerçekle karşılaştırmıştı.
Bu olayda, kim çok korkmuş, kim çok sevinmiş-
ti? Kuş, kedi ve ben kendi adımıza çok korkmuş,

kendi adımıza sevinmiştik.

Ama bu minik kuş kendi diyarında olsaydı
böyle bir korku yaşamayacaktı. O uçsuz bu-
caksız yerlerde oradan oraya uçacak, arka-
daşlarıyla şen şarkılar söyleyecek, onlarla bera-

ber yaşamanın mutluluğuna erecekti.

Onu tekrar doğal yaşamına kavuşturmalıy-
dım. Çabucak yem torbasına bir şeyler doldur-
dum. Sonra da bana anlamsızca bakan minik
kuşu avucumun içine aldım. Koşar adımlarla

yola çıktım. Bu küçük kuşu ilk bulduğum yere
gittim.

65