Page 22 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)

İçimiz birden aydınlanıverdi. Demek ki bizim
baba hasreti çektiğimiz kadar babam da bizi

özlemişti.
Garip babam, oraya alışmanın zor olduğu-

nu, âdetlerinin ve çalışmalarının bize benzeme-
diğini yazıyordu. Hatta mektubun sonunda “Ne
yapalım! Geldik bir kere. Çalışıp alışacağız. Siz
de beni merak etmeyin, sizleri habersiz bırak-

mam!” diyordu.

Anladığım kadarıyla babama ilk günler acı
gelmişti. Fırsatını bulsa belki de geri dönecekti.
Ama dönmesi olmazdı. Herkes “Baksana, git-
ti de dayanamadı, geri döndü.” derdi. Zaten

mektubun sonunda da “Ne olursa olsun alışa-
cağım!” diyordu.

Annemle ben bu ilk mektuptan sonra daha
da bir güçlendik. İşlerimizde daha iyi çalışmaya
başladık.

Ben okuldaki arkadaşlarıma,

– Babamdan mektup geldi. Oraya alışmaya
başlamış. Bir yıl sonra gelip bizi alacak, diyerek
övünüyordum.

Aradan geçen süre içerisinde babamdan bir

iki mektup daha geldi. Mektuplarda aynı şeyler

19