Page 25 - ATA YAYINCILIK Damlacık Öykü Dizisi (10 Kitap)

– Ben,­ ye­ni­lik­le­re­ ka­pı­mı­zı­ da­ha­

ön­ce­aç­ma­dı­ğı­mız­için­üzü­lü­yo­rum.­Keş­

ke­di­ğer­ül­ke­ler­den­ders­al­say­dık.

Sim­ge,­ de­de­si­nin­ bu­ söz­le­ri­ne­ çok­

bo­zul­muş­tu.

– Ama­de­de­ci­ğim,­ma­vi­renk­bi­zim­

ge­le­ne­ği­miz,­de­di.

De­de,­to­ru­nu­na,

– Hak­lı­sın,­de­di.

Bu­sı­ra­da,­kom­şu­adam­ken­di­ken­

di­ne­ko­nu­şu­yor­du.­De­de­sor­du.

– Bir­şey­mi­de­din?

Kom­şu,

– Ön­ce­den­ biz­le­re­ de­ğer­siz­ gi­bi­

gö­rü­nen­bir­çok­şe­yin­as­lın­da­de­ğer­li­ve­

önem­li­ol­du­ğu­nu­dü­şün­düm­de,­de­di.­

22