Page 22 - ATA YAYINCILIK Damlacık Öykü Dizisi (10 Kitap)

Ma­vi­ Ül­ke’nin­ in­san­la­rı,­ hep­ ma­vi­

ren­gi­ kul­lan­mak­ is­te­dik­le­ri­ için­ ül­ke­le­

ri­ne­ ağaç­ dik­me­miş­ler­di.­ Çün­kü­ ağaç­

la­rın­ ye­şil­ yap­rak­la­rı,­ renk­li­ mey­ve­le­ri­

var­dı.­Şim­diy­se­ül­ke,­bö­cek­le­rin­is­ti­la­sı­na­

uğ­ra­mış­tı.­Sa­de­ce­ma­vi­renk­kul­lan­ma­

nın­ sa­kın­ca­la­rı­ ku­lak­tan­ ku­la­ğa­ ko­nu­

şu­lu­yor­du.­­Hat­ta­çok­du­yar­lı­kim­se­ler,­

sa­de­ce­ma­vi­renk­kul­lan­dık­la­rı­na­piş­man­

ol­muş­lar­ve­“Keş­ke­ye­ni­lik­le­re­ka­pı­mı­zı­

aç­say­dık.”­de­me­ye­baş­la­mış­lar­dı.

Sim­ge,­bö­cek­le­re­çok­kı­zı­yor­du.­­Ma­vi­

ren­ge­hay­ran­ol­du­ğu­için­di­ğer­renk­le­ri­

or­ta­lık­ta­gör­me­ye­ta­ham­mül­ede­mi­yor­

du.­Bir­gün­de­de­si­ile­so­ka­ğa­çık­tı­lar.

Kır­ saç­lı­ de­de,­ to­ru­nu­nun­ elin­den­

sım­sı­kı­tu­tu­yor­du.­Kü­çük­kız­çok­akıl­lıy­dı.­
De­de­si­nin­ sö­zü­nü­ din­ler­di.­ Yaş­lı­ adam­

19