Page 80 - ATA YAYINCILIK 3. Sınıf Okuyorum Anlıyorum

Televizyon Bağımlılığı

RENK L İ
RENKLİ KUTU KUTU
Seher Nine “renkli kutu” diyordu televizyona. Bir anlam veremiyordu evdekilerin

sürekli bu renkli kutuya bakmalarına. “Onun görünmeyen kelepçeleri var yavrularım,
sökün atın o kelepçeleri.” diye takılıyordu şaka yollu.

Seher Nine’nin haklı olduğunun farkındaydılar. Ama olmuyordu işte. Büyük torunu
Aslı’nın pazartesi belgeseli, çarşamba sineması; küçük torunu Hakan’ın salı, çizgi filmi,
cumartesi basketbol maçı, pazar günü de yarışma programı vardı. Oğlu Suat’ın per-
şembe; haber programı, cuma günü de spor programı vardı.

Gelini Meltem, sağ olsun bakmazdı bu renkli kutuya. Baş başa kaldıkları zamanlar-
da kafa dinlerlerdi. Ama diğerleri gelince sessizliğin ve muhabbetin huzuru bozulurdu.
Bir gün Meltem, yemeği fırına koyarken elektrikler kesildi. İki dakika sonra da geldi.

Seher Nine’nin aklına o anda bir fikir geldi. “Buldum” dedi. “Kızım bu akşam bizimkiler
gelince bugün bir arıza oldu elektrikleri de ancak yarın gelip yapabileceklermiş.” di-
yelim. “Tamam” dedi Meltem.

Akşam ilk önce Hakan geldi. “Elektriklere ne oldu?” dedi. Eve gelen herkes aynı
soruyu sordu ve aynı cevabı aldı. Biraz ahlanıp vahlanıyorlardı. O akşam seyredecek-
leri programları hatırlayıp üzülüyorlardı. Ama birkaç dakika sonra unutuyorlardı.

Akşam yemeğini mum ışığında yediler. Sohbet ettiler. Anılarını tazelediler. Kâh hüzün-
lendiler kâh kahkahalar attılar. Yatma vakti gelince Suat Bey annesine sarıldı. “Anacığım,
ne dersin bir akşamlık bile olsa kelepçeleri çıkarmak hepimize iyi geldi değil mi?” dedi.

Seher Nine nemli gözleriyle oğlunu onayladı. Onun aklı hâlâ geçmişteki güzel günlerdeydi.

79