Page 70 - ATA YAYINCILIK 3. Sınıf Okuyorum Anlıyorum

Birlikte Yaşama İhtiyacı

R
AZ A
İ
GÜLÜMSEMEYEN K
GÜLÜMSEMEYEN KİRAZ AĞACII
Ğ
AC
Çok güzel bir tepede bir kiraz ağacı yaşarmış. Bu tepe o kadar güzelmiş ki gören-
ler hayran kalırmış. Hayvanlar, kiraz ağacının çok şanslı olduğunu düşünürmüş. Çünkü
tepenin en güzel yerindeki tek düzlükte kiraz ağacından başka yaşayan yokmuş.
Oysa bütün bu güzelliklere rağmen kiraz ağacının gülümsediğini gören olmazmış. Hep
sessiz ve üzgünmüş. “Suyu var, temiz havası var, bol bereketli toprağı var. Ne istiyor
bu ağaç?” diye bulutlar bile kendi aralarında konuşurlarmış. Dalları kıpkırmızı, lezzetli
kirazlarla dolunca da gülümsememiş kiraz ağacı. Bunu gören serçe dayanamamış:
— Nedir derdin, kiraz kardeş? Bak, gıdıklayacağım seni gülmezsen.

— Benim derdim çok büyük. Gıdıklasan da gülmem serçe kardeş, demiş kiraz ağacı.
— O zaman espri yapayım. Hem derdini söylemeyen derman bulamaz.

— Derdimin dermanı yok ama madem sordun söyleyeyim. Yalnızım. Ve yalnız kal-
maya mahkûmum. Çünkü bu tepeye sadece ben sığabiliyorum diye kimse buraya fidan
dikmedi şimdiye kadar. Bundan sonra da dikmez.
— Aa, ondan kolay ne var, demiş serçe. Dur, bekle.

Az sonra ağzında bir tohumla dönmüş.
— Bu, bir erik tohumu. Bunu hemen senin altındaki minik düzlüğe bırakacağım. Ça-
bucak büyür. Komşu olursunuz, demiş.
Kiraz ağacı o günden sonra hep gülümsemiş. Umutla arkadaşının büyümesini bekle-
miş. O büyüdükçe kiraz ağacının gülümsemesi kahkahalara dönüşmüş. Bundan sonra o

tepeden kahkaha hiç eksik olmamış. Rüzgâr o kahkahaları alıp şehirlere taşımış, bütün
çocuklar gülsün diye.

69