Page 16 - ATA YAYINCILIK 3. Sınıf Okuyorum Anlıyorum

Başkalarına Rahatsızlık Vermemek

LEPİSKA YERYÜZÜNDEE
LEP İ SKA YE RYÜZÜN D
Minik kar tanesi Lepiska, neşeliydi. Macerayı severdi. Güneş batınca döne döne
yeryüzüne indi. Kardan adam Buz Burun’u ziyaret etti.

— Merhaba dostum. İyi görünüyorsun, dedi.

— Merhaba Lepi. Aslında çok da iyi sayılmam. Bir sorunum var.
Sadece dostları Lepi derdi ona.

— Sorun mu, dedi Lepiska. Ben ortada sorun göremiyorum.
— Zaten sorunumuz saklanmayı seviyor.

— Biraz daha açık konuş Buz Burun.
— Küçük bir tavşan var bu civarda. Her gece uykuya daldığımda gelip beni gı-
dıklıyor.

— Hey dostum, gıdıklandığını bilmiyordum, diyerek güldü Lepiska.

— Gülme lütfen Lepi. Tavşan, kuyruğuyla buz burnumu kaşıyor. Bu da beni hap-
şırtıyor.
— Eee...

— Hapşırdığımda buz burnum yere fırlıyor. Ya burunsuz kalırsam diye korkuyorum.
Mete ve arkadaşları her sabah burnumu yerine takıyorlar. Ama Mete dün sabah bu
işten sıkıldığını söyledi. “Sanırım buz burunlu kardan adam iyi bir fikir değildi.” dedi.

— Yani?
— Yani burnum bir daha düşerse bana da diğer kardan adamlar gibi havuçtan
burun takacaklarmış.

— Peki, benim yapabileceğim bir şey var mı?

— Evet, birlikte nöbet tutalım. İki kişi olursak sohbet ederiz ve uyumayız. Böylece
tavşan beni gıdıklayamaz.
Lepiska gülmeye başladı.

— Neden gülüyorsun, diye sordu dertli Buz Burun.
— Sanırım nöbet tutmaya gerek kalmayacak, bak şu gelene.

Yaramaz küçük tavşan yaklaştı. Yanakları pespembeydi.
— Özür dilerim, konuştuklarınızı dinledim. Bunlara sebep olduğumun farkında de-

ğildim. Burnun o kadar kaygan ki ona dokunmadan edemiyordum. Affet beni, dedi.
Buz Burun minik tavşanın sevimliliğine dayanamadı.

— Sorun yok ufaklık. Bir daha yapmayacaksan sorun yok, dedi.
Lepiska içi rahat bir şekilde gökyüzündeki evine yükseldi.

15