Page 27 - ATA YAYINCILIK Üç Numaranın Maceraları Dizisir (10 Kitap)
P. 27
Üç Numara da, yard›m etmek ister gibi, Öy-
kü’yü ete¤inden çekifltiriyordu. Yer çok kaygan ol-
du¤u için baflar›s›zl›kla sonuçlanan birkaç deneme-
den sonra, Öykü’yü aya¤a kald›rmay› baflard›lar.
Ancak, bu arada telefon susmufltu. Ece, “Pes edi-
yor musun?” dedi kovan›n dibinde kalan son kö-
pükleri Öykü’nün üzerine atarken.
“Hay›r! Asla!” diye ba¤›rd› Öykü.
Üç Numara, “Ben de pes etmiyorum.” demek
ister gibi iki kez havlad›. Asl›nda, söz konusu olan
onun ad› oldu¤una göre, pes etmemekte en hakl›
olan da Üç Numara’yd›.
Sonunda telefon bir daha çald›.
Bu sefer Ece düflmeden oturma odas›na kadar
gitmeyi baflard›. Telefonu açt›:
– Evet anneci¤im.
...
– Evet, okuldan döndük. Hay›r, daha karn›m›z›
doyurmad›k.
...
– Biz... fiey, asl›nda oynuyorduk...
...
– Tamam, köpe¤in de karn›n› doyururuz.
...
26
